Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Παρατηρήστε την εικόνα...


Η παραπάνω εικόνα αποτελεί μόνο το ερέθισμα...
Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και γράψτε το δικό σας κείμενο...

Έπειτα ανταλλάξτε κείμενα και συμπληρώστε ο ένας την ιστορία του άλλου...

Το κείμενο που οι μαθητές, μεταξύ τους ξεχώρισαν, το έγραψαν ο Δημήτρης Ζαγάρας και η Σοφία Καρρά. Διαβάστε το παρακάτω:


Στο φως του δειλινού ο γάτος έκατσε στην προβλήτα, πλάι στο κύμα. Εκεί έκατσε, ετοιμάστηκε για το γεύμα και έβαλε το πιάτο στο τραπέζι.
Λίγη ώρα μετά η κοπέλα με τη βάρκα ξεκίνησε για το σπίτι. Η κοπέλεα κάθισε πολύ καιρό στο μυστηριώδες νησί. Είχε κάνει πολλούς φίλους και είχε περάσει πολλές περιπέτειες. Όμως ήταν πλέον ώρα για να γυρίσει σπίτι, στην οικογένειά της. Ο γάτος την κοίταξε μελαγχολικός, την καλή του φίλη, που έφευγε και πιθανότατα δεν θα ξαναγυρνούσε ποτέ.
Λίγοι είχαν φτάσει στο απομακρυσμένο νησί, λιγότεροι είχαν φύγει από αυτό και κανένας δεν επέστρεψε.
Τότε άρχισε το "συντριβάνι" του ουράνιου τόξου και ο γάτος ευχήθηκε να είχε ψάρια στο πιάτο. Έτσι και έγινε, το γεύμα ήταν έτοιμο. Πριν αρχίσει να τρώει, κοίταξε πάλι θλιμμένα το κορίτσι και το χαιρέτησε για τελευταία φορά. Αυτή του είπε: "Μη στεναχωριέσαι. Να θυμάσαι απλά τη φιλία μας και εγώ θα έρθω να σε βρω. Αντίο!!".
Ο γάτος τη χαιρέτησε και γύρισε θλιμμένος στο πιάτο του. Και εκείνη έφυγε, αφήνοντάς τον όπως τον βρήκε όταν είχε φτάσει στον τόπο εκείνο.
Μετά από ένα μεγάλο διάστημα, που η κοπέλα είχε πλέον ενηλικιωθεί, αποφάσισε να επισκεφτεί τον φίλο της που τόπο είχε επιθυμήσει.
Όταν έφτασε εκεί κάτι τρομερό είχε συμβεί. Κανείς δεν υπήρχε πλέον εκεί και όλα ήταν βρώμικα, ούτε καν ψάρια υπήρχαν. Η κοπέλα προσπάθησε να ανακαλύψει όλα όσα είχαν συμβεί.
Μετά από ώρες που έψαχνε βρήκε μια μυστική πόρτα. Αν και φοβόταν πάρα πολύ, αποφάσισε να μπει μέσα. Εκεί ανακάλυψε ένα "καταφύγιο". Έψαξε τους πάντες μα κανείς δεν ήταν εκεί. Ανακάλυψε όμως άλλη μια είσοδο και τα πάντα ήταν σκοτεινά. Μόλις μπήκε μέσα τα φώτα άναψαν αυτόματα και της έκαναν έκπληξη. Της εξήγησαν ότι την είδαν που ερχόταν και είπαν να της κάνουν κάτι που θα της μείνει αξέχαστο.
Όμως ο φίλος της, ο γάτος, ήταν εξαφανισμένος. Τους ρώτησε, λοιπόν, που είναι και αυτοί είπαν ότι πέθανε. Καθόταν επί ώρες σε έναν καναπέ και έκλαιγε ώσπου ένα χέρι την ακούμπησε. Ήταν ο φίλος της ο γάτος. Τότε χάρηκε και αποφάσισε να μην τον αφήσει ποτέ ξανά. Ακόμη και αν έφευγε θα τον έπαιρνε μαζί της.
Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου